It’s a kind of magic
Bij RMMBR geloven we in reflectie. Leren, beleven, doen en vervolgens terugblikken. Gebruik ik dat wat ik heb geleerd ook in de praktijk? Heb ik er echt wat aan gehad? Dus: Practice what you preach! Tijd om te reflecteren op de MWP ambassadeursdag, nu een week geleden.
De uitnodiging baarde me zorgen: Neem sportkleding mee voor buiten. Sportkleding? O, jee! Dat belooft niet veel goeds. Ik heb geen sportkleding, en zeker niet voor buiten. Met lood in mijn schoenen stop ik mijn jogging-slobberbroek-voor-’s avonds-op de bank in mijn rugzak. Het lukt me vast wel om onder de sportkleding uit te komen. Eenmaal aangekomen bij Strand Zuid krijg ik een geel zweetbandje overhandigd. Team geel…. Ik zie overal mensen in sportkleding (maar gelukkig ook wel mensen zonder) en ga op zoek naar de rest van mijn team.
En dan gebeurt het… Ik vind mijn team en we gaan aan de slag. We verzinnen een naam voor onszelf en wijzen een leider aan. Ondertussen praten we wat en voor je drie keer met je ogen knippert zijn we opeens een team. Zonder ongemak, als bij magie. We kennen elkaar allemaal niet, maar het lijkt al snel alsof we elkaar al jaren kennen. Opeens hoor ik mijzelf zeggen: “Ik doe even mijn joggingsbroek aan, dat is misschien toch wel handig.” …. Wat?!
Wat volgt zijn drie leuke oefeningen. We lossen puzzels op, maken vuur en voor ik het weet word ik rondgedragen en galoppeer ik op een teamgenoot door de regen. We moeten elkaar door een spinnenweb tillen en met een bal op zoek gaan naar onszelf. Wat een geweldige middag! We winnen ook nog twee T-shirts. De prijs voor de mooiste snoekduik (Tom is een baas!) en de prijs voor de meest handtastelijke deelnemer van de dag (sorry Tessa, ik moest het toch even zeggen). Aan het eind van de borrel omhelzen we elkaar. Leuk je te ontmoeten, hopelijk tot ziens!
Een super leuke middag dus. Maar heb ik er ook wat van geleerd? Tijd voor reflectie… Na een week kijk ik nog steeds met veel plezier terug. Er zijn twee dingen die echt grote indruk hebben gemaakt. Ten eerste het gemak waarmee we een team vormden. En dat vond ik niet alleen. We hebben het er tijdens de borrel nog met elkaar over gehad. Het ging zo natuurlijk en gemakkelijk. Het kan niet anders dan dat daar een hele goede voorbereiding door MWP aan vooraf is gegaan. Ik denk dat ik voortaan een stuk gemakkelijker naar een event ga waar ik niemand ken. Zelfs als er in de uitnodiging staat dat ik sportkleding mee moet nemen…
Ten tweede het spinnenweb en de kracht van reflectie. Tijdens het spinnenweb moesten alle teamleden van de ene kant van een web naar de andere worden getild. Zonder de touwen te raken. De eerste keer ging het best goed, vonden we zelf. We deden er iets meer dan 8 minuten over. Vervolgens gingen we onze prestatie evalueren met een trainer. Wat ging er goed? Wat kon er beter? We bespraken onze aanpak en hoe we het beter hadden kunnen doen. “Wedden dat het de helft sneller kan?” vroeg de trainer. De helft sneller? Echt niet! Vervolgens nog een keer door het web. En wat blijkt? Iets meer dan 2 minuten! Dat is nu de kracht van reflectie!
Ik hoop dat ik er volgend jaar weer bij mag zijn.